Jan Schoonhoven, wiens sobere minimalistische reliëfs tot de mooiste behoren van onze musea, deed een belangwekkende uitspraak begin jaren zestig van de vorige eeuw:

Materiaal moet boven zichzelf uitkomen en de drager worden van de geest van de maker.

Dit precies is wat we terug kunnen zien als we de panelen van Els beschouwen. In de loop van de jaren dat zij bezig is met het linnen, heeft haar geest een visie ontwikkeld op de aard van het materiaal en wat zij daarmee tot uitdrukking wil brengen. Want dat is waar het om gaat en dat is tegelijkertijd voor iedere kunstenaar de grootste uitdaging.

Het linnen wordt in zijn hoedanigheid niet aangetast, het blijft zichtbaar de antieke stof die het is. Wel ondergaat het bewerkingen die voortkomen uit het verlangen het materiaal te laten ontstijgen boven zichzelf.

Het wordt geplooid, gestikt, open gewerkt, gekleurd en gerafeld. Ieder paneel ondergaat een of meerdere van deze bewerkingen. Soms heeft het linnen een verrassing in petto: een vlek, een borduursel of een beschadiging. Dat wordt enthousiast ontvangen en opgenomen in het paneel.

Juist dit en de zorgvuldige keuzes die gemaakt worden aangaande de bewerkingen, tonen de sterke band die Els heeft met het materiaal. Je kunt stellen dat het linnen haar past als een goedzittende jas. Dat stelt haar in staat om met enkele, maar o zo goed gekozen ingrepen, een linnen paneel te transformeren tot een verstild tableau dat uitnodigt tot contemplatie.

Vroeger was het linnen een schat voor het huishouden van de boerin en wachtte geduldig in de kast op zijn bestemming. Het linnen van de schoonmoeder van Els heeft zijn bestemming gevonden, heel anders dan ooit te verwachten was. Het is de drager geworden van een doordachte en creatieve geest.

Citaat van het openingswoord van Maria Driessen voor de expositie “Natuurlijk met een verleden” in De Raadskelder van Doesburg op 31 mei 2015.
Maria is directeur van cursusinstituut MarieDusart